9. Bo jej syn właśnie rozmawia z nasza córką o ich związku!

Liga światowa nam nie wypaliła, ale za to ja bawiłam się bardzo dobrze, a mój program przypadł widzom do gustu i przez cały czas miałam dużą oglądalność. Na dodatek to jak tańczyłam i śpiewałam z Javim pojawiło się też w necie. Ale wróciłam do domu, gdzie rzuciłam walizkę i tak leżała przez dwa dni. Nie miałam kompletnie czasu, aby się ogarnąć. Na dodatek rozmyślałam to, co wyszło w trakcie. Sebastian przyjął propozycję włoskiego klubu i tam szedł grać na dwa lata. A po tym jak zdradziłam Jesusa, nie mogłam z nim być. Bo doszło do mnie, że to wcale nie jest związek na jaki on liczy. Dlatego się z nim spotkałam i po prostu to zakończyłam. Laura starała się ze mną skontaktować, ale cały czas odrzucałam jej połączenia, i wzięłam kilka rzeczy i pojechałam do domu rodzinnego. Mama jak tylko mnie zobaczyła od razu zawołała mojego ojca i przytulili za wszystkie czasy.

- Spokojnie. - i się od nich odsunęłam z uśmiechem - Nie uciekam, ani nic z tych rzeczy.

- Wiem o tym. Ale musisz nam opowiedzieć wszystko. Tylko naleje ci herbatki.

- No to nie masz wyboru. - zaśmiał się mój tato, a do drzwi ktoś zadzwonił - Hmm ciekawe kto to.

- Otworzę, a ty schowaj mi ciasteczko. - rzuciłam i otworzyłam drzwi, za którymi stał ktoś, kogo na pewno nie chciałam w tym momencie widzieć

- Natalia musimy porozmawiać. - nawet nie zdążyłam zablokować drzwi, a ten już wszedł do środka

- Nie, nie musimy. Sam zdecydowałeś, powodzenia we Włoszech, panie Sole.

- Sama mi mówiłaś, że mam w końcu się odważyć, a kontrakt jest idealny. Zarobię, a do tego poprawię swoje umiejętności.

- No tak, a ja myślałam, że jednak coś się zmieniło. - zaśmiałam się ironicznie - Ale jak widać tylko mi się zdawało.

- Nie prawda. Ten poranek postawił sprawę jasno.

- Czyżby? - i założyłam ręce na piersiach

***

- Nie powinniśmy im przeszkodzić albo zamknąć drzwi, aby nie podsłuchiwać?

- Cicho. Lepiej podaj mi telefon, albo zadzwoń do Elsy.

- Po co mam dzwonić do twojej przyjaciółki?

- Bo jej syn właśnie rozmawia z nasza córką o ich związku!

- Słucham?! Sebastian i Natalia?

- Dokładnie, udawali, że między nimi nic, a nic. Ale ja i tak wiedziałam, była szczęśliwa, uśmiechnięta. A do tego dwa razy widziałyśmy ich razem. - zauważyła - Spotykali się w hotelu, a później w jej mieszkaniu i nagle Sebastian znikał na całe noce.

***

- Tak. Nie była to dla mnie zabawa, sama przyznaj, że coś się wtedy zmieniło.

- Owszem, rozeszliśmy się w różne strony, a ty postanowiłeś wyjechać. Zerwałam z Jesusem, i chciałam stworzyć z tobą coś oficjalnego. Zero ukrywania się, ale nie. Wyszło jak wyszło.

- Natalia nie obwiniaj mnie o to, że chcę wyjechać. Sama to zrobiłaś, sama mnie namawiałaś!

- Nie krzycz na mnie!

- Przepraszam. - szepnął przytulając mnie do siebie - Mi też nie jest łatwo. W końcu poznałem dziewczynę, na której mi zaczęło zależeć. Ale przez głupotę rzuciłem o tym, abyśmy się zaczęli umawiać z kimś innym, ty znalazłaś Jesusa. Ja myślałem o tobie.

- Dokładnie, zależeć. - rzuciłam patrząc na niego

- I kochać. - a ja poczułam jak ktoś by mnie uderzył w głowę - Krótko wiem, ale wystarczyło. Dlatego przyszedłem porozmawiać.

- Sebastian to i tak nic nie zmienia. Wyjedziesz i wszystko się zmieni.

- Jedź ze mną. Bądź ze mną. - mówił to tak, jakby można było użyć magicznej różdżki, a ja poczułam łzy w oczach i jeszcze chwila, a zacznę płakać jak dziecko - Nie płacz, tylko powiedź tak. - pocałowałam go co odwzajemnił i mocno przytuliłam

- Nie mogę. - szepnęłam - Nie po to wróciłam, aby rzucić coś co kocham i wyjechać z kraju. Nie mogę siedzieć w jednym miejscu i nic nie robić. Przykro mi, ale nie mogę. - odsunęłam się od niego i wytarłam łzę z jego policzka

- Rozumiem, tylko się wygłupiłem. - zaśmiał się, ale widziałam, że chce zatuszować zawód

- Wcale nie. Stałeś się dla mnie kimś ważnym, na twoim miejscu też bym o coś takiego poprosiła. Gdybym nie pracowała to bez niczego rzuciła wszystko i wyjechała z tobą, na prawdę. - Sebastian mnie uciszył i po prosto mocno przytulił, więc po raz ostatni się w niego wtuliłam, słowa były zbędne, ale odsunął się ode mnie i wyszedł zamykając za sobą drzwi, na sam odgłos zaczęłam płakać i zobaczyłam moich rodziców w drzwiach

- Trzeba było z nim jechać. - od razu odezwała się moja mama

- Leonor przestań, nie widzisz, że ona i tak ledwo się trzyma. - rzucił mój tato i mocno mnie przytulił, więc się w niego wtuliłam zaczynając mocniej płakać - Już skarbie, wypłacz to.

Usiadłam z nim na kanapie, i położyłam głowę na kolanach i po prostu płakałam. Nigdy tak się nie zachowywałam, i z jednej strony było to dla mnie coś nowego, a z drugiej czułam stratę. Zostałam sama. Chciałam postawić wszystko na niego, a teraz jestem sama. Mój tato głaskał mnie po ręce, a mama która usiadła na podłodze, głaskała mnie po włosach. W taki o to sposób zasnęłam.

***

- Jakie to smutne. - westchnęła pani Montiel - Młodzi, ale tak zagubieni.

- Ale kto by pomyślał, ze jedno z drugim.

- Miłości się nie wybiera. - zaśmiała się

- No tak, ale oni nie przepadali za sobą już za czasów jak byli niemowlakami. Tylko znaleźli się w swoim zasięgu, a już któreś zaczynało płakać. Później ta akcja z łopatką.

- Do tej pory jak sobie to przypomnę to zaczynam się śmiać. Elsa miała problem z nim, bo nie chciał wyrwać tego zęba ani za pomocą klamki, kombinerek. Przyszedł taki smutny na plac zabaw i poszedł do piaskownicy w której nasza córka dobrze się bawiła z innymi i nim się obejrzałam to już uderzyła go łopatką. Sebastian przybiegł z płaczem i z zębem w dłoni, a ona zadowolona ogłosiła, że zostanie dentystką.

- No tak, ale i tak się zemścił. Nasza mała jeździła na rowerku z trzema kółkami, a on z kolegami się śmiał. Natalia musiała im pokazać, do tej pory nie wiem jak odkręciła dodatkowe kółka, ale jechała ładnie.

- Strasznie się bałam, kiedy jechaliśmy na ostry dyżur. Gdyby nie ten pies to by nie upadła na ulicę, nie uderzyła się w głowę. Do tej pory nie wiem, dlaczego ściągnęła kask.

- Nasze maleństwo jest silne. Wróciła tylko z lekkim wstrząsem, i dlatego z tym też sobie poradzi.

- Serce cierpi dłużej.

- Ale od kiedy wiedziałaś?

- Od pół roku. - zaśmiała się - Od razu zauważyłam, że moja córka ma jakąś tajemnicę, i w grę wchodzi chłopak. Uśmiechała się, a do tego oczy jej się świeciły za każdym razem jak dostawała wiadomość. Zachowywała się jak szczęśliwa, zaspokojona dziewczyna. - a jej mąż spojrzał na nią groźnie - Oh daj spokój, myślisz, że młodzi teraz żyją w celibacie? Gdyby Sebastian pojawił się za moich czasów, też bym nie była grzeczna.

- Uspokój się. Ja też byłem taki. Ale skąd wiedziałaś, że ona i Sebastian.

- Kiedyś nadarzyła się okazja, pojechałam z Elsą za taksówką. Zdziwiłam się, że spotkanie miała w hotelu. Ale poczekałyśmy, godzinę później wyszła z budynku, kiedy miałyśmy już odjechać, wyszedł Sebastian. Następnym razem również wyszła ona, a on za nią chociaż mówił, że będzie w domu cały czas. Na dodatek dyskretnie, ale my dobrze widziałyśmy przez twoją lornetkę jak się uśmiechnęła i mu pomachała, a on odwzajemnił. A później Natalia się przeprowadziła i Sebastian nagle znikał, a dwa razy się zdarzyło, że nie wrócił na noc. Laura też wie bo jej powiedziałam, i kiedy oni spędzali ze sobą cały wieczór i noc, to nagle nasza córcia nie miała czasu z nią rozmawiać.

- Dziwnie mi słuchać, że nasza córka i on. W końcu to moja mała Natalia. Pamiętam jak ją nosiłem na rękach kiedy płakała.

- Ale dzieci dorastają.

***

Kiedy się przebudziłam był już późny wieczór i czułam zapachy gotowanych potraw. Na dodatek byłam przykryta kocem, więc tylko się podniosłam i rozejrzałam gdzie jestem. W kuchni ktoś rozmawiał, więc złożyłam koc i poszłam tam, a raczej doczłapałam.

- Ooo moje maleństwo wstało. - uśmiechnął się do mnie mój tato

- Długo spałam. - zauważyłam i patrzyłam co mama gotuje

- Owszem, ale pewnie jesteś głodna. - na co pokiwałam głową - Dlatego siadaj, zaraz będzie jedzenie.

Byłam zadowolona, że nikt nie pyta się mnie jak się czuję, bo na pewno moja odpowiedź nie byłaby pozytywna, ale musiałam sobie z tym jakoś poradzić. Na dodatek jedzenie jak zawsze było bardzo smaczne, ale musiałam wracać do mieszkania. Odwiózł mnie tato, więc pod blokiem się z nim pożegnałam i poszłam do siebie. Zapaliłam światło w salonie i postanowiłam zająć myśli czymś innym. Zabrałam ciuchy i poszłam do łazienki, zrobić pranie. Schowałam walizkę pod łóżko i usiadłam na nim. W tym momencie samotność mnie denerwowała, ale nie mogłam wyjechać z Sebastianem. Wróciłam do kraju, znalazłam pracę którą uwielbiam, ba widzowie mnie uwielbiają. A na dodatek muszę coś robić, a nie siedzieć w domu. Jednak wzięłam się w garść i postanowiłam iść na zakupy spożywcze. Zanim wróciłam do pracy, to robiłam na prawdę dużo rzeczy, tylko po to, aby nie myśleć choć na chwilę o Sebastianie.